Analar Ağlamasın

Çile, ızdırap, hasret çoğu kez sevgiliye kavuşmak için basamak olur. Ancak öyle sevgiler var ki kavuşma ve bitiminde kalede acı bir iz bırakır. Yürek yanar, yürek kor olur, yüreğin sızıntısını hasret ateşi kucaklar...

Cemiyette bulunan insan, hangi görüş ve düşüncede olursa olsun, onun arkasında kffinatı omuzlamış mangal gibi bir ana yüreği vardır. O yürek bir canavarın yüreği de olsa sadece sevgi dokur.

Gelin öyleyse ana yüreğinin hasretine sevgi ekelim, ince ince düşünelim...

Anaların gözyaşlarıyla ıslanmamış bir dünyaya hasretim.

Ve anaların gözyaşlarını silelim. Gelin hep bir parolada birleşelim; "Analar artık ağlamasın."