Gönül Limanı

Ne sensiz dökülür hüznümdeki yapraklar
Nede sensiz yeşerir gönlümde filizlenmiş aşklar
Nede sensiz olur üzerime kâbus gibi çökmüş geceler
Anlayacağın her kelimem de sen…

Şafakla uyanır aşka susamış gözlerim
Üzerine kırağı gibi düşer sensizlik
Damla damla akar yerlere hayallerim
Demem o ki sevincim bile sen...

Yamandır bu gönülde aşk
Buğram, buğram çekebilmek tir seni bu gönülde aşk
Neylersin sensiz sevdiceğim dünya olsa köşk
Ne söyleyeyim hayalimde bile sen...

Umut olup yeşerdi içimde Sevdan
Nedir ki Şerif bu hayatta davan
Ayrılık mı bu kadar aklın yoran
Derdim de bile güzel sen...