Irak Eylem Günlüğü

Sessizliğin sırtında koca bir tarihNasıl olduysa karşıma, İstanbul deniziyle dalgaların çekildiği İstinye sırtlarında yaslandığı kayalarda durur gibiAğır ve vakur haliyle yüzünde duran, direnme ateşini kaşlarına saklarken Omzundaki dağları indirmeye başladı! Bak kuzum, Akın'ım eğilmeyeceksin, davanın insanlığına, sevgi ve emekle akacaksınHani toprağın sahibi kokusunu yalnız bırakmıyorsaHani çocuklar büyüsün diye, katığa yoksulluk yiğitliği eklenir ya, sokağa direnç yüklenir yaİsmi Gül ana hep eteğinde taşlarla duruyor, ellerinde insanlık hamuru nasırlarıyla cesurkenAdım adım yürüdüğü yollara, bıraktığı ayak izleriyle bakıyor halaAğzından akan insanlık şerbetinde, ne yaşadığı acılar ne de korku varBir türkünün ilmek ilmek işlenen tadı, sanki gelip onun yüzüne konmuş Sarıldığı sevdasında yıkılmayan heybeti baktığı tarihin sayfasında Sahte göz yaşlarıyla ihanetin zavallı insanları ki, hiç yok! Yanında küçük yeryüzü çocuklarıAlnında umudun yiğitliği var Anadolu'ya yakışan bir kadının çeşmesinden Anadolu'ya akan gözlerinin ışığıyla Yıkanmak bana rüzgar oldu...