Kara Zıpkalı Uşaklar Destanı

Bu destan böyle başlamazdı bilirimAkan kanın izinden yürüdükçeCanın cana kıydığını gördükçeİnsan olduğumdan irkilirim.Kara Zıpkalılar kara giysiler içindeAna südünden ak bir yürek taşıyanKanını dökene su verenBabasına bıçak çekene gülümseyenerkişilerdir.Savaş kötüdür kaçınılmaz olsa daCanın cana kıyışı ölümden öteEkmeği keserken bile korkutur bıçakBir ses çıkar soğan doğrarkenBakar yüreğim gözlerineBu mavi gök üstümüzdeBu güneş pırıl pırıl can kokuşluBu doğurgan bire bin veren toprakNemize yetmez?