Keşiş Yaşamından_{Haçtan-Yoksulluk ve Ölümden}

“...Bir saat yaklaşıyor ve böylece berrak metalsi darbeyle beni kımıldatıyor: duyularımı titretiyor. Seziyorum: Yapabilir - ve şekillendirilen günü yakalarım. Onu müşahede etmeden, sakinleşmeden önce her bir olacak şey, hiçbir şey henüz tamamlanmamıştır. Bakışlarım olgun ve her birine onun istediği şey yerine gelmemiş arzu gibidir. Hiçbir şey benim için çok küçük değil ve onu buna rağmen seviyorum ve bazen altın bir zeminde ve mükemmel ve onu yükseğe tutuyorum ve kimin ruhunu çözdüğünü bilmiyorum...”