Kralın Bedenleri

“Kralın, bilindiği gibi, iki bedeni olur: biri metnin tahta oturtup kutsallaştırdığı ebedf, hanedan soyundan gelen beden, isteğe göre Shakespeare, Joyce, Beckett ya da Bruno, Dante, Vico, Joyce, Beckett denen, ama aslında gelip geçici kılıklara bürünse de hiç değişmeyen ölümsüz beden; bir de ölümlü, işlevsel, göreceli beden, çürüyüp gidecek, adına kâh yalnızca ve yalnızca Dante denen, o zaman yassı burnunun üstüne kafasına küçük bir başlık geçirmiş birininkine, kâh yalnızca Joyce denen, öyle olunca yüzükler takmış, şaşkın, miyop birininkine, kâh yalnızca Shakespeare denen, o zaman da Kraliçe Elizabeth dönemi yakalıklarından takmış tombul bir rantiyeninkine dönüşen kılık.”

ilk kitabımız. Küçük ama küçük bedeninde bin bir kitap barındıran bir kitap. Pierre Michon hayatı hayatların içinden anlatan bir yazar çünkü. Plutarkhos'tan miras bir geleneği sürdürüyor. Kralın Bedenleri'nde Beckett'a, Flaubert'e, Faulkner'a, Hugo'ya dokunuyoruz, insanlık macerası birbirine eklenen hayatlardan oluşuyor. “Madame Bovary bütün kadınlardır” bu macerada, kitap “Homeros'tan bu yana biçimlendirilen küçük keyff ve kör bir kadrandır” ve - Svvedenborg'un da bize öğrettiği üzere - “çok büyük bir insandır” gökyüzü.