Portakal Kahkahaları

Nesneler için
Hayati ilke,
Kuşlara göç yolu
Portakal mevsimi yaklaşırken
Parıldar eşyaların ruhu

Ağrı

Hasretim doruklarda, tutkundum geçmişime
Ömrümden bir gün alırdım sabırsız
Sevincimle giderdim
Kalbimin gümbürtüsü dalımı döverken
Dönüp dönüp duruyordum gecenin ortasında
Yağmura karışırdım, yürüdüğüm sokakta
Elimde mineli bıçak
Sürmeli çukurunu yüreğime kazırdım
Sancım başlar, ova üstüme gelirdi
Her şeyini kaybetmiş yarı yoksun
Bende çiçek, bende çağlar kururdu

Sabah ateş, akşam duman olmuştum
Hatıraları öpüp sessiz koynuma koydum
Güneş gitti, nefesimde kırağı
Toprak örtülü evlerde uyudum
Sevgili, alamadım sende kalan yanımı

Unutmadım, beni dikenli bir odada doğurdular
Çığlığım dünyaya düştü
Duyun işte
Rüzgâr bile fısıldıyor ağrımı