Şal

Avcı çok yakından vurduğu bir hayvanı, can çekişirken bırakıp gidiyordu o sabah ormanda...
Çocuklar geçiyordu ağaçların arasından. Bir harf siliyor, bir ağaç dikiyordu birisi hayatına... Kaç kere çalıyordu kasetten aynı şarkı bilmiyordu. Yaprak saklanıyordu çıplak ağacın dalında. Rüzgar, kar, soğuk yağmur dememişti bekliyordu. Attı kendini yere, bekleyemedi o büyük fırtınayı... Düşen yapraklarda güzeldir, en az kalanlar kadar! Toprak, ot, su... Düştüğü yerde de güzeldir ilkbaharda yapraklar...

- Ç. Ç.