Türküler Susmaz

Akşam olmuş, yayladan gelenler evlerinin yolunu tutmuştu. Bu anı izlemek bir başka tat verirdi. Hayatı dağlarda geçmişti. Sanki gelen kendisiydi. Birazdan eve varacak, atacaktı yorgun gövdesini mindere. Haftalarca, börtü böcek arasında geçen anlar... Kendini uykuya bırakacak, tüm yorgunluklar unutulacaktı. Nasırlı parmaklarının arasında kalan sigaranın ateşi girdi araya. Hep rüyada kalsa olmaz mıydı? Ne zaman dalsa, rahatsız eden, tatlı uykudan kaldıran bir şey oluyordu işte. Suratı asıldı: "Yalan dünyaymışsın be!" dedi.