Dervişler Hüma Kuşu

Gönlünde aşk tohumunun çatlaması ve yeşerip kendisini göstermesi çok da kolay olmadı. Hep uygun bir zemin aradı. Yağmur bekledi, güneş bekledi, muhabbet bekledi. Sordu, sorguladı ...
Kulağı "İnsan benim sırrım, ben de onun sırrıyım." sözünü duyalı, içinde yöneldi:
- Ben kimim, siz kimsiniz, nereden gelip nereye gidiyorsunuz? Biz nereye gidiyoruz?
Sanki elli bin senelik yoldan gelen bir yolcuydu da yeni uyanıyordu.
Darmadağınıktı, dökülüyordu, yorgundu.
Eline bir Yunus aldı ve " Ey bizim kuşumuzu Anka'ya döndüren Hümâ'mız! Sen hangi Kaf'ın hükümdarısın? Gel bir kere de bizim gönül tahtımıza kurul!" niyazıyla okumaya başladı:
Derviş bilir dervişi
Hak yoluna durmuşu
Dervişler hüma kuşu
Çaylak ve baykuş değil ...
Mustafa Tatcı, "Dervişler Hümâ Kuşu"nda Yunus Emre'nin izini sürmeye devam etmektedir.