12 Eylül Düşten Kabusa

Acının güncesini yazarken iradeyle bellek arsındaki çelişki derindir. Belleğinizdeki olaylar, zamanlar ve mekanlar birbirine karışır. Sınırlar belirsizleşmeye yüz tutar ama acılarınız diri kalır. Her hatırladığınızda canınız yeniden yanar, yaralarınız bir türlü kabuk bağlamaz. Üzerinden bin yıl geçse bile sıcaklığını korur. Sesler, çığlıklar senden bir parça olur. Bilincinde, usunda büyükçe bir yer tutar. Ömür boyu kâbusların, korkuların seninledir, o anafordan çıkamazsın, kurtulamazsın. Kaçış, kurtuluş yoktur. Acılar artık senden bir parçadır. Dünyanın öteki ucuna gitsen de seninledir. Ayrıntılar zamanın sert dalgaları karşısında aşınır, eskir, zayıflar ve güçten düşer. Esas kaybolmaz, esas gelişir. Her hal ve şart altında kendini korur. Esas işkenceyse eğer; hatırlarsan, unutmazsan ve ardını bırakmazsan, üzerine gidersen ayakta kalırsın yoksa buhar olursun, tuz buz olursun.