Rüzgarı Öpen Çocuklar

Ateşi içtim gören duyan olmadı
İçine kanayan göçler gibiyim
Hücrelerim üşüyor ağzımda ölü bir dil
Kapı önlerinde kıvrılarak yanıyor saçlar
Kendi derinliğine kapanan evlerde
Sessizce süren ağıtlar bizim