Üç Bin Yılın Destanı

Halklar kendi tarihlerini kendileri yazarlar. Kendilerini ipe çeken ve onurlandiranlar da onlardir. Tarihin hem öznesi, hem nesnesidir onlar: yani insan. . . Tarih toplumlarin zamanidir. Toplumlar gelismeseydi tarih de olmazdi. Ben de olmazdim sen de... Tipki kütle/enerji olmasaydi zamanin olmayacagi gibi... Kendisini tarih ve toplumuyla özdes gören bu üç bin yasindaki ozanin destanina kulak verin. Geçmisine aglayan, yalvarip-yakaran bir ihtiyar degil: Üç Bin Yasinda Bir Delikanli O... Su milyonluk agaçlarin, milyarlik daglarin yamacinda üç bin yil ne ki? Çok açik bir gerçek var: toplumlar, tarih bilinciyle donandikça gençlesirler. Yani akillari baslarina geldikçe... Hafizasi olmayan toplumlar ya ölür ya köle kalir... Serdar CAN'in dillendirdigi "Üç bin Yilin Destani", tarihimizi estetik degerler katinda yorumlayacak kadar özümsemeye basladigimizin güzel bir kanitidir.

Serdar Can bu destani Diyarbekir zindaninda yazdi. Zulmün, bilinçleri köreltemeyeceginin ve güzellikleri karartamayacaginin bir belgesi bu destan. Tipki anlattiklari gibi, yasanarak yazildi. Yasanarak da okunacagina, inaniyoruz. Çünkü siz, hepiniz bu destanin kahramanisiniz!